Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Псалтыр

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.

² Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.

³ Божа мой! я клічу ўдзень - і Ты не аказваешся, уначы - і няма мне супакаеньня.

⁴ Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.

⁵ На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,

⁶ да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.

⁷ А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.

⁸ Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:

⁹ "ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму".

¹⁰ Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.

¹¹ Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты - мой Бог.

¹² Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.

¹³ Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;

¹⁴ разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.

¹⁵ Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.

¹⁶ Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.

¹⁷ Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;

¹⁸ можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,

¹⁹ дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.

²⁰ Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;

²¹ душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;

²² уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.

²³ Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.

²⁴ Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!

²⁵ Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.

²⁶ Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.

²⁷ Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!

²⁸ Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,

²⁹ бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён - Уладар над народамі.

³⁰ Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.

³¹ І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,

³² прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.