Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Паводле Лукаша

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,

² як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, -

³ дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,

⁴ каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.

⁵ У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае ілізабэта.

⁶ Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.

⁷ У іх ня было дзяцей, бо ілізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.

⁸ Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,

⁹ па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,

¹⁰ а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, -

¹¹ тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,

¹² і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.

¹³ Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая ілізабета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;

¹⁴ і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;

¹⁵ бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;

¹⁶ і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;

¹⁷ і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.

¹⁸ І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.

¹⁹ Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;

²⁰ і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.

²¹ Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.

²² А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.

²³ А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.

²⁴ Пасьля гэтых дзён зачала ілізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:

²⁵ так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.

²⁶ А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,

²⁷ да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.

²⁸ Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.

²⁹ А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.

³⁰ І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;

³¹ і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;

³² Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;

³³ і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.

³⁴ А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?

³⁵ Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;

³⁶ вось, і ілізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;

³⁷ бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.

³⁸ Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адыйшоў ад Яе анёл.

³⁹ І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,

⁴⁰ і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала ілізабэту.

⁴¹ Калі ілізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Елісавета напоўнілася Духам Сьвятым,

⁴² і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!

⁴³ І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

⁴⁴ Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.

⁴⁵ і дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.

⁴⁶ І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,

⁴⁷ і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцу Маім,

⁴⁸ што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,

⁴⁹ бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,

⁵⁰ і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;

⁵¹ зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;

⁵² скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;

⁵³ галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;

⁵⁴ прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;

⁵⁵ як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.

⁵⁶ А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

⁵⁷ А ілізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.

⁵⁸ І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.

⁵⁹ На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.

⁶⁰ На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.

⁶¹ І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.

⁶² І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

⁶³ Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.

⁶⁴ І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.

⁶⁵ І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.

⁶⁶ Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.

⁶⁷ І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

⁶⁸ Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,

⁶⁹ і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,

⁷⁰ як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

⁷¹ што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;

⁷² учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,

⁷³ прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

⁷⁴ каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,

⁷⁵ мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.

⁷⁶ А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада - падрыхтаваць шляхі Яму,

⁷⁷ каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,

⁷⁸ праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,

⁷⁹ прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.

⁸⁰ А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.