Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Паводле Яна

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Праўду, праўду кажу вам: хто не дзьвярыма уваходзіць у кашару авечую, а пералазіць дзе-небудзь, той злодзей і грабежнік,

² а хто ўваходзіць дзьвярыма, той пастух авечкам:

³ яму брамнік адчыняе, і авечкі слухаюцца голасу ягонага, і ён кліча авечкі свае па імёнах і выводзіць іх;

⁴ і калі выведзе свае авечкі, ідзе перад імі, а авечкі за ім ідуць, бо ведаюць голас ягоны;

⁵ а за чужым ня ідуць, а ўцякаюць ад яго, бо ня ведаюць чужога голасу.

⁶ Гэтую прытчу сказаў ім Ісус. Але яны не зразумелі, што такое Ён казаў ім.

⁷ І вось, зноў Ісус сказаў ім: праўду, праўду кажу вам, што Я дзьверы авечкам.

⁸ Усе, хто колькі іх ні прыходзіла перада Мною, - зладзеі і грабежнікі; але авечкі не паслухаліся іх;

⁹ Я - дзьверы: хто ўвойдзе Мною, той уратуецца, і ўвойдзе і выйдзе, і пашу знойдзе.

¹⁰ Злодзей прыходзіць толькі дзеля таго, каб украсьці, забіць і загубіць; Я прыйшоў дзеля таго, каб мелі жыцьцё і мелі ўдосталь.

¹¹ Я - Пастыр Добры: Пастыр Добры аддае жыцьцё сваё за авечкі;

¹² а найміт, ня пастыр, якому авечкі не свае, бачыць, як воўк падыходзіць, і пакідае авечкі і ўцякае, і воўк рабуе авечкі і разганяе іх;

¹³ а найміт ўцякае, бо найміт і ня дбае пра авечкі.

¹⁴ Я - Пастыр Добры, і ведаю Маіх, і Мае ведаюць Мяне:

¹⁵ як Айцец ведае Мяне, так і Я ведаю Айца, і жыцьцё Маё кладу за авечкі.

¹⁶ Ёсьць у Мяне і іншыя авечкі, якія ня з гэтай кашары, і тых трэба мне прывесьці: і яны пачуюць голас Мой, і будзе адзін статак і адзін Пастыр.

¹⁷ За тое любіць Мяне Айцец, што Я аддаю жыцьцё Маё, каб зноў прыняць яго;

¹⁸ ніхто не адбірае яго ў Мяне, а Я Сам аддаю яго: мбю ўладу аддаць яго і ўладу мбю зноў прыняць яго; такі наказ атрымаў Я ад Айца Майго.

¹⁹ Ад гэтых словаў зноў узьнікла паміж Юдэямі нязгода.

²⁰ Многія зь іх казалі: Ён апантаны дэманам і шалее; чаго слухаеце Яго?

²¹ Другія казалі: гэта словы не апантанага дэманам; ці ж можа дэман адмыкаць вочы сьляпым?

²² А настала тады ў Ерусаліме сьвята абнаўленьня, і была зіма.

²³ І хадзіў Ісус у храме, у прытворы Саламонавым.

²⁴ Тут Юдэі абступілі Яго і казалі Яму: ці доўга Табе трымаць нас у няпэўнасьці? Калі Ты Хрыстос, скажы нам шчыра.

²⁵ Ісус адказваў ім: Я сказаў вам, і ня верыце; дзеі, якія твару Я ў імя Айца Майго, яны сьведчаць пра Мяне;

²⁶ але вы ня верыце, бо вы не з авечак Маіх, як Я сказаў вам;

²⁷ авечкі Мае слухаюцца голасу Майго, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною,

²⁸ і Я даю ім жыцьцё вечнае, і не загінуць вавек, і ніхто ня вырве іх з рукі Мае;

²⁹ Айцец Мой, Які даў Мне іх, найбольшы за ўсіх, і ніхто ня можа адабраць іх з рукі Айца Майго:

³⁰ Я і Айцец - адно.

³¹ Тут зноў Юдэі схапілі камяні, каб пабіць Яго.

³² Ісус адказваў ім: многа добрых учынкаў паказаў Я вам ад Айца Майго; за які зь іх вы хочаце пабіць Мяне камянямі?

³³ Юдэі сказалі Яму ў адказ: не за добры ўчынак хочам пабіць камянямі Цябе, а за блюзьнерства і за тое, што Ты, чалавек, робіш Сябе Богам.

³⁴ Ісус адказваў ім: ці ж не напісана ў законе вашым: "Я сказаў: вы багі"?

³⁵ Калі Ён назваў багамі тых, каму было слова Божае, і ня можа парушыцца Пісаньне, -

³⁶ ці Таму, Каго Айцец асьвяціў і паслаў у сьвет, вы кажаце "блюзьнерыш", бо Я сказаў: Я Сын Божы?

³⁷ калі Я не твару дзеяў Айца Майго, ня верце Мне;

³⁸ а калі твару, дык калі ня верыце Мне, верце ўчынкам Маім, каб даведацца і паверыць, што Айцец ува Мне і Я ў Ім.

³⁹ Тады зноў намышлялі схапіць Яго, але Ён ухіліўся ад рук іхніх,

⁴⁰ і пайшоў зноў за Ярдан, на тое месца, дзе раней хрысьціў Ян, і застаўся там.

⁴¹ Многія прыйшлі да Яго і казалі, што Ян ня ўчыніў ніякага цуду; але ўсё, што сказаў Ян пра Яго, была праўда.

⁴² І многія там уверавалі ў Яго.