Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёна

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Ёна моцна засмуціўся з гэтага і быў раздражнёны.

² І маліўся ён Госпаду і сказаў: "о, Госпадзе! ці ж ня раз гэта казаў я, калі быў яшчэ ў краіне маёй? Таму я і пабег у Тарсіс, бо ведаў, што Ты - Бог добры і міласэрны, шматцярплівы і шматлітасьцівы, і шкадуеш за бедства.

³ І сёньня, Госпадзе, вазьмі душу маю ад мяне, бо лепей мне памерці, чым жыць".

⁴ І сказаў Гасподзь: "няўжо гэта засмуціла цябе так моцна?"

⁵ І выйшаў Ёна з горада і сеў з усходняга боку каля горада, і зрабіў сабе там намёт і сеў пад ім у цяні, каб убачыць, што будзе з горадам,

⁶ І вырасьціў Гасподзь Бог расьліну, і яна паднялася над Ёнам, каб над галавою ягонай быў цень і каб выбавіць яго ад засмучэньня ягонага; Ёна вельмі ўзрадаваўся расьліне гэтай.

⁷ І зрабіў Бог так, што на другі дзень з зарою чарвяк падтачыў расьліну, і яна засохла.

⁸ А калі ўзышло сонца, навёў Бог сьпякотны ўсходні вецер, і сонца пачало пячы галаву Ёны, так што ён зьнямог і прасіў сабе сьмерці і сказаў: "лепей мне памерці, чым жыць".

⁹ І сказаў Бог Ёну: "няўжо так моцна засмуціўся ты за расьліну?" Ён сказаў: "вельмі засмуціўся, нават да сьмерці".

¹⁰ Тады сказаў Гасподзь: "ты шкадуеш за расьліну, над якою ты не працаваў і якое не гадаваў, якая за адну ноч вырасла і за адну ж ноч і прапала:

¹¹ Мне ці ж не пашкадаваць Нінэвіі, горада вялікага, у якім больш за сто дваццаць тысяч чалавек, якія ня ўмеюць адрозьніць правай рукі ад левай, і мноства быдла?"